ώσπερ

ὥσπερ, ΝΜΑ, και βαρβαρ. τ. ὤσπερ Α

(τροπ. επίρρ.) (λόγιος τ.) όπως ακριβώς (α. «όρμησε ώσπερ μαινόμενος ταύρος» β. «τοῑς ἠτυχηκόσιν ὥσπερ ἐγώ», Δημοσθ.)

αρχ.

1. παραδείγματος χάριν, λογουχάρη («ὅταν χορὸς... γίγνηται, ὥσπερ ὁ εἰς Δῆλον πεμπόμενος», Ξεν.)

2. ωσάν, σαν να («τὸν ἐγκέφαλον ὥσπερ σεσεῑσθαι μοι δοκεῑς», Αριστοφ.)

3. (με χρον. σημ.) αμέσως μόλις

4. (με συγκριτ.) ως

5. φρ. α) «ὥσπερ ἐξόν» — σαν να ήταν δυνατόν, σαν να μπορούσαμε (Ξεν.)

β) «ὥσπερ ἄν»

χρον. εν όσω, εφόσον (Σοφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὡς* (Ι) + πέρ*].